Η περασμένη εβδομάδα ήταν για το Μιλάνο γεμάτη από προσμονή,
εντυπωσιασμούς καθώς και διαμαρτυρίες για την υπερβολική χρήση και
επεξεργασία της γούνας από τους ιταλούς σχεδιαστές.
Στο μεταξύ, το
κόκκινο χαλί του Χόλιγουντ στήριξε ικανοποιητικά την ιταλική μαεστρία,
αφού οι τουαλέτες Armani και Valentino συμμετείχαν στο γκλάμουρ της
τελετής των Οσκαρ.
Την ίδια μέρα, όταν οι κάλπες είχαν ανοίξει και περίμεναν τους ιταλούς ψηφοφόρους να συμμετάσχουν στο μέλλον της χώρας τους, οι σχεδιαστές Ντομένικο Ντόλτσε και Στέφανο Γκαμπάνα έδειξαν μια
πλούσια αριθμητικά συλλογή, χωρισμένη σε δύο μέρη.
Τα 75 σύνολα Dolce
& Gabbana ήταν μια στυλιστική αλληγορία για την εξουσία κράτους και
Εκκλησίας.
Τον ρόλο του κράτους - και της λογικής ότι τα ρούχα υπάρχουν για να ντύνονται οι άνθρωποι - τόνισαν με τη θηλυκή γραμμή 40s τα λευκά πουκάμισα και τα ταγέρ από γκρι-λευκό ανδρικό τουίντ, ενώ η δόξα της τέχνης των βυζαντινών ψηφιδωτών του 12ου αιώνα που διακοσμούν τη μητρόπολη του Μονρεάλε, στους λόφους πάνω από το Παλέρμο της Σικελίας, έδωσε όνομα στη συλλογή του ερχόμενου χειμώνα.
Τα «Ψηφιδωτά» των Ντόλτσε και Γκαμπάνα αναπαριστούν την εικονογραφία του ναού που έχτισε ο νορμανδός ηγεμόνας Γουλιέλμος Β' και τον οποίο αφιέρωσε στην Παναγία.
Η διακόσμηση του ναού έγινε από ψηφοθέτες της Κωνσταντινούπολης που ζωγράφισαν με λεπτές ψηφίδες σκηνές από τον βίο του Χριστού καθώς και τη στέψη του ίδιου βασιλιά από τον Χριστό.
Το δίδυμο των Ιταλών σχεδιαστών ακολούθησε το πνεύμα της βυζαντινής τέχνης που εξαίρει το μεγαλείο μιας εξουσίας η οποία πίστευε ότι είχε θεία προέλευση, συνδυάζοντας στα ψηφιδωτά λαμπρότητα και εξαΰλωση.
Πιο ταπεινές οι προθέσεις των Ντόλτσε και Γκαμπάνα, θέλησαν με τα «Ψηφιδωτά» να εκθειάσουν την τεχνική της ραπτικής, καθώς με τη βελόνα και την κλωστή ράβονται αριστουργήματα.
Προορισμένα για φωτογράφιση, αλλά όχι και για να φορεθούν από αληθινές γυναίκες. Όμως η μόδα για να υπάρξει δεν μπορεί να τα χειρίζεται όλα ορθολογιστικά, καθώς έτσι περιορίζονται η έρευνα και ο πειραματισμός. Και αυτά είναι τα στοιχεία που πρέπει να έχει μια νέα συλλογή. Δηλαδή έλλειψη ελέγχου.
Το έκανε η Μιούτσια Πράντα σε ένα σόου με σκηνικό επιμελημένο από το γραφείο του αρχιτέκτονα Ρεμ Κούλχαας, το οποίο έδειχνε σκιές από τα ερείπια μιας μητρόπολης.
Εκεί εμφανίστηκαν μοιραίες γυναίκες με γούνινα παλτά (το μεγάλο θέμα στις πασαρέλες του Μιλάνου), φορέματα διάφανα από μουσελίνα και κεντημένες παγέτες, ταγέρ σε γραμμή 40s με ασύμμετρο μήκος, μάλλινες ζακέτες ξεκούμπωτες για να πέφτουν κάτω από τους γυμνούς ώμους.
Γυναίκες επιμελημένα ατημέλητες που έδιναν την αίσθηση της αποπροσανατολισμένης ύπαρξης με κόκκινα χείλια, βρεγμένα μαλλιά και όμορφα παπούτσια.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου